لاکتات Lactate  چیست و نشانگر چه چیزی میباشد؟

1. نوع نمونه قابل اندازه گیری: پلاسما حاوی ماده ضد انعقاد و اگزالات پتاسیم یا فلورید سدیم یا هپارینه
2. شرایط نمونه گیری: 4- 2 میلی لیتر از خون بیمار را گرفته و سریعاً پلاسمای آن را جدا کنید.

ملاحظات نمونه گیری:
بیمار نیازی به ناشتایی ندارد.
بیمار قبل و حین نمونه گیری دستش را مشت ننماید.
در صورت امکان از تورنیکه استفاده نکنید.

موارد عدم پذیرش نمونه لاکتات :

در صورت بستن تورنیکه و طولانی شدن زمان نمونه گیری ، نمونه مورد قبول نمی باشد.
شرایط نگهداری: نمونه پلاسما حاوی اگزالات پتاسیم یا فلورید سدیم به مدت 3 روز در C◦20- پایدار است.
کاربردهای بالینی: اندازه گیری لاکتات به منظور اثبات و تعیین درجه کمّی هیپوکسی بافتی به علت شوک یا انسداد عروقی موضعی مفید است. همچنین این آزمون ملاکی برای میزان موفقیت درمان این وضعیت ها می باشد.

تفسیر:
غلظت لاکتات بیش از mmol/L 5 و 7.25 > PH به طور کلی نشان دهنده اسیدوز لاکتیک قابل توجه می باشد.
افزایش سطح:
1- شوک
2- اسکیمی بافتی
3- مسمومیت با منوکسیدکربن
4- بیماری وخیم کبدی
5- خطاهای ژنتیکی متابولیسم
6- دیابت قندی (غیر کتونی)

عوامل مداخله گر تست لاکتات :

بستن طولانی تورنیکه یا مشت کردن دست ها سبب افزایش سطح لاکتات می شود.
افزایش دهنده ها: داروهایی که موجب افزایش سطح اسیدلاکنیک می شوند عبارتند از سیانید، اتانول، آسپرین ، فن فورمین و نالیدیکسیک اسید

توضیحات:
نمونه گیری صحیح و تکنیک های سنجش آزمایش بر متغیر بودن نتیجه تأثیر گذار است.
افزایش سطح اسیدلاکتیک در ارتباط با اسیدوز متابولیک است.
از آزمایش مرتبط با این تست می توان به اندازه گیری گازهای خون شریانی اشاره کرد.